وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا ..*
یک روزِ بارانی، بی رمق روی مبل مشغول ِ بازی با گوشی أت ( قبل تر میگفتیمَ ش جان! ) باشی .. یک آن هیجانِ خیس شدن خوره شود بِ جانت، بلند شوی و قدم برداری سمت ِ در، سمتِ ایوان، کنارِ پله، زیر آسمانِ خدا و ..
و باران آنقدر تماشایی باشد کِ دلت بِ قدرِ ذره ای هم سیر نشود!، با شوق ِ بچگانه ای بروی وسطِ حیاط، یه لنگه پا، یک دور بچرخی و اصلَن هم دستِ خودت نباشد، اینکه بخواهی جیغ بکشی!! اما خیلی دخترانه مهارش کنی و بِ روی خودت هم نیاوری ..
با شوق و هیجانِ بیشتر بروی سمتِ اتاق و بخواهی تمامِ انگشتانت را حلقه کنی دورِ مچِ دست ِ برادرت کِ ببری أش زیرِ باران تا خاطراتِ بچگی هایتان هوا بخورد، زنده شود! و در عینِ ناباوری همه ی شوقت خنثی شود! وقتی زمین خوردن وسطِ بازی فوتبال و کمردرد ِ دو روزه برادرت بیفتد وسطِ ذهن ِ عجولَ ت ..
حالا تو بمانی و دلی کِ هنوز سیر نشده!،،، تشنه تر بروی زیر باران کِ دعا بخوانی..
قبل تر از مادر بزرگ شنیده بودی: بارانِ رحمت، شفای دل هاست.. و یادت بیاید که دلت تب دار است و بیمار، کِ بخواهی زیرِ رحمتِ خدا شفا بگیرد .. شاید این دل (گل ِ آدمی زاد!) وقتی خیس شود، کمی راحت تر بتواند بذر خوبی ها را جذب کند!
این شود کِ بخواهی بروی زیرِ حجمِ سنگینِ بغضِ آسمان.. کِ حالا شده اشک (همان باران)،،
.. کِ زیر باران باشی، کِ دستِ خودت نباشد، کِ نتوانی آشفته حالی ه دلت را مهار کنی، کِ دلت دعای توسل بگیرد،،،
دیگر نفهمی خیسی ِ گونه أت از اشکِ خودت است یا اشکِ آسمان !
..
.. کِ دلت بیشتر بگیرد و.. بیشتر دعا کند و .. بیشتر یاد امامی بیفتد کِ همیشه بوی باران میداد، بیشتر العجل العجل بخواند.. و اصلَن دستِ خودت نباشد! کِ یک قطره بچکد وسطِ انتهایی ِ دریچه ِ دهانت! درست همان لحظه یاد ِ سرسلسله ی سقای کربلآ، میانِ باران، آتش بیاندازد بِ جانت و دست خودت نباشد کِ هی دور ِ خودت بچرخی و..
و حواسَ ت همچنان پرتِ دلت باشد! و حتی لحظه ای هم ذهنت را نگران ِ خیسی و سرما خوردگی و غیره! نکنی.
+ و این باشد لحظاتِ آرامش بخش ِ بعد از ظهرِ یک روزِ تابستانی گوشه دفترِ خاطراتت!
این خاطرات درست وقتی یادت بیاید کِ برادرت شلنگِ شیر آبِ باز! را برایت نشانه رفته !!
* عنوان: سوره شوری، آیه 28
و اوست خدایی کِ باران را پس ز ناامیدی خلق میفرستد ..
* یک جایی خوانده بودم:
این روزها
آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست
که رخت های دلتنگیم را،
فرصتی برای
خشک شدن نیست...
+ تو امااصلَن گمان نکن شبیه ِ حالِ من باشد!
- ۹۲/۰۵/۲۲
کنار ِ مهربانی های تو ..