کودکی هایم اتاقی ساده بود/ قصه ای دور اجاقی ساده بود،،

شب که میشد نقشها جان میگرفت/ روی سقف ما که طاقی ساده بود،،

میشدم پروانه خوابم می پرید/ خوابهایم اتفاقی ساده بود،،

زندگی دستی پر از پوجی نبود/ باری ما جفت و طاقی ساده بود،،

قهر میکردم به شوق آشتی/ عشقهایم اشتیاقی ساده بود،،

ساده بودن عادتی مشکل نبود/ سختی نان بود و باقی ساده بود،،

اما همین بچه وقتی که بزرگ میشه انقدر از پاکی و صمیمیت خودش دور میشه

سلام

وااااااااای چ عکسهای خوشگلی

یاد بچگی هام افتادم

دمت گرم آبجی:)

سلام

کودک بخواد نخواد باید بزرگ شه!

این عکسه خیلی باحاله. اون عکسا هم صب دیدم. کلا از بچه های دهات خوشم میاد واقعن پاکی تو چهره هاشونه.

خوبی؟