کسی کِ دنیا خلاصه ای از او بود برای تو؛ حالا در گذشته هایت رها شده،،
من، پشتِ شیشه ی نمناک از بارانِ پاییزی، با فعل های عدم و نبود و فراموشی، بازی میکنم،، فکر میکنم،،
یعنی میشود لا بِ لای روزهای روشنِ جدیدت، بِ قدر لحظه ای! یادی از اویِ مهربانِ گذشته هایت نباشد/؟/
*عنوان: سیدعلی صالحی
در این دنیای دَرَندَشت
هر چیزی به نحوی بالاخره زندگی می‌کند.
باران که بیاید
بید هم دشمنی‌های خود را با اَرّه
فراموش خواهد کرد. علی صالحی
سلام
تمام خنده هایم را نذر کرده ام
تا تو همان باشی که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت،
دلتنگی ام را به باد می سپارد...
مثل کم داشتنِ یک وزیدن، یک واژه، یک ماه!
من فکر می کنم در غیاب تو، همه ی خانه های جهان خالیست،،
همه ی پنجره ها بسته است،
وقتی کِ تو نیستی، من هم، تنهاترین اتفاق بی دلیل زمین ام!
واقعا"
وقتی کِ تو نیستی، من نمی دانم برای گم و گور شدن،
بِ کدام جانب جهان بگریزم !
.
شاهرگ های زمین از داغ باران پر شده ست
آسمانا! کاسه ی صبر درختان پر شده ست
زندگی چون ساعت شماطه داره کهنه ای
از توقف ها و رفتن های یکسان پر شده ست
چای می نوشم که با غفلت فراموشت کنم
چای می نوشم ولی از اشک،فنجان پر شده ست
بس که گل هایم به گور دسته جمعی رفته اند
دیگر از گل های پرپر خاک گلدان پر شده ست
دوک نخ ریسی بیاور یوسف مصری ببر
شهر از بازار یوسف های ارزان پر شده ست
شهر گفتم!؟ شهر! آری شهر! شهر
از خیابان! از خیابان! از خیابان پر شده ست
" فاضل نظری"
زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت
مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چیزی نیست ، که لب طاقچه
عادت از یاد من و تو برود.
.......
زندگی "مجذور" آینه
است.
زندگی گل به "توان"
ابدیت،
زندگی "ضرب" زمین در
ضربان دل ما،
زندگی "هندسه" ساده و
یکسان نفسهاست.... سهراب سپهری
دیدار ما اصلا به همان حوالی هر چه باداباد
دیدار ما و دیدارِ دیگرانی که ما را ندیده‌اند.
پس با هر کسی از کسان من از این ترانه‌ی محرمانه سخن مگوی
نمی‌خواهم آزردگانِ ساده‌ی بی‌شام و بی‌چراغ
از اندوهِ اوقات ما با خبر شوند!
قرارِ ما از همان ابتدای علاقه پیدا بود،،