صلاح کار کجا و من خراب کجا !

چقدر دلم میخواهد دنیا را با قدم کودکیَ م طی کنم؛ گام های کوتاه و فاصله های زیاد،، درست مثل زمان برگشت از مدرسه، وقتی از دکّان سر کوچه ذغالخته میخریدم و مسیر پنج دقیقه ای تا خانه، ده دقیقه ای می شد،، از روی جدولِ خیابان، بالا و پایین میپریدم، این پا و آن پا میکردم تا برسم بِ خانه ی پدری..

درست مثل همان وقت ها باید یاد بگیرم برای رسیدن بِ خانه ی اصلی، برای رسیدن بِ صاحب خانه ی دل، بِ خدای ِجان، باید آهسته آهسته گام برداشت،، باید ترشی ه قبل از رسیدن را مزه مزه کرد،، از دست انداز های زندگی، بالا و پایین پرید،، اصلن خیلی این پا و آن پا کرد تا آخرش در یک جایی خیلی خوب، در یک زمان خیلی آرام، بِ او رسید،، با شوق هم رسید،، 

» عنوان: صلاح کار کجا و من خراب کجا ،،، ببین تفاوت ره کز کجاست تا ب کجا

/همین جوری بی ربط :| /

*¹ یه چیزایی هست،کِ وقتی باهاش کاری نداری

کارت دارن،، 

وقتی روتو ازش بر میگردونی، از روت رد میشن،،

از اینا چطوری باید فرار کرد؟

*² اینارو یادت بمونه: بی هدف نباش،

چیزی رو کِ دوسش داری، ساده از دستش نده،،

برا خودت یه نقطه تعیین کن

تا نرسیدی بهش ول کنش نباش..

حالتو خوب کن، حالت باید خوب باشه،،

خیلی خوب،،

*³ ممم،، خونه هایی کِ پنجره های چوبی ه سفید داره

با شیشیه های رنگی

خیلی دوس دارم،، خیلیاااا ..

ینی میشه ازینا داشته باشم؟!! :)

سکوت !

داریم با حسین حسین پیر میشویم*

نمی دانم کی و کجا چه کاری کرده ام کِ حالا دستِ دلم را گرفتیُ کشان کشان بردی ام درِ خانه ات؛ در را برایم گشودیُ مرا نشاندی پای سفره ی سبز زیارتِ عاشورا،، حالا هرروز وقت غروب دعوتم میکنی پای همین سفره؛ یادِ معجر عمه می اندازی بِ جانمُ بعدَش هزار بار لعن گفتن لنگان لنگان میرسد بِ زبانمُ یک سال سالخورده تر میشود دلم،،*¹ آهسته آهسته یادم می آوری کِ قرار همان قرار استُ یک آقایی باید کِ بیایدُ همین میشود همه ی آرزویَم تا بمانمُ نمیرمُ پا در رکابش "یالثارت الحسین" بگویم،،*² آخرش هم دلم را بِ شفاعتت خوش میکنیُ اشک ریزان راهیَم میکنی کِ برو، این هم از رزقِ امروزت،،*³ لبخند بِ لبم می نشیندُ بیتاب می ماند نگاهم تا فردا کی بیایدُ بازهم دستِ دلم را برداریُ بنشانی اش پای همین سفره سبز،، نمی دانم؛ نمی دانم کی و کجا چه کاری کرده ام کِ رزق و روزی ام شده زمزمه ذکر تو یاحسین،،

*عنوان: داریم با حسین حسین پیر میشویم

خوشحال از این جوانی از دست داده ایم،،

*1:فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ..

*2:وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ (بِالْحَقِّ) مِنْکُمْ..

*3:اَللّهُمَّ أرْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ..

وافی* میگفت:

رفقا!

یاد بگیریم « زندگی » دیگران به ما ارتباطی « نـَـدارد » ..!

راست گفت، نگفت؟

*وافی

» بعد نوشت: همسایه های عزیز بلاگفایی،

 وبلاگ های شما برای بنده حقیر باز نمی شود،،

در صورت بازشدن هم با مشکلات نظر دهی رو بِ رو می شوم،، 

حالا بگوئید چ کنم آیا؟

تو خود حدیث عشق، بخوان از این مفصل،،

دل در دلم نبود برای گفتن،، حرف بود، توان بود، اما چیزی کِ باید می بود نبود! کلمه نبود،، انگار خرمن واژه ها را کسی از قبل در ذهن آشفته ی من بِ آتش کشیده بود،، با هر کلمه ای کِ می سوخت، حرف های ناگفته، خاکستری تر می شد، پودر می شد، سیاه می شد، روی دلم پهن می شد،، وَ من محکوم بِ سکوت میشدم، بِ جرم جارو کشیدن کلمه های نیم سوخته نیمه جان،، و اشکی کِ بِ لبه ی پرتگاهِ پلک های لرزانم می رسید و نمیرسید،، لحظه ی چکیدن بود و نمی چکید،، بغض سنگینی حاکم بود،،

حالا این منِ تنها نبود کِ تنها بود! کلمه ها نیز دست بِ کار شده بودند وَ هریک بِ تنهایی، تنهایی را فریاد می زدند،، و این سه نقطه ها، و این سه نقطه های بی زبانِ با احساس، چه هنرمندانه زیبایی سکوت را دوچندان میکنند اگر پایانِ این بغض های ناتمام باشند،،

درِ گوشی : {+}

اَنْ یَرزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنصُورٍ ،،*

» من ، عهد بستم
هر روز قبل از بیدار شدن آفتاب
برای سلآمتی تو

بِ استقبال شکوفه های صلوات بروم،،
برای رجعت حسین^عشتاب کن یابن الحسن^عج..

*عنوان: قسمتی از زیارت عاشورآ

حالا دیدارِ ما به نمی‌دانم آن کجای فراموشی*

کسی کِ دنیا خلاصه ای از او بود برای تو؛ حالا در گذشته هایت رها شده،،

من، پشتِ شیشه ی نمناک از بارانِ پاییزی، با فعل های عدم و نبود و فراموشی، بازی میکنم،، فکر میکنم،،

یعنی میشود لا بِ لای روزهای روشنِ جدیدت، بِ قدر لحظه ای! یادی از اویِ مهربانِ گذشته هایت نباشد/؟/

*عنوان: سیدعلی صالحی

لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَتْ وَ عَظُمَتِ الُمصیبَةُ بِکَ عَلَینْا*

غَمِ ت بیچارمون کرد یاحسین^{علیه السلام}

*عنوان: قسمتی از زیارت عاشورا

» بعد نوشت: اینجا را بخوانید +  

یا نفس من بعد الحسین هونی،،*

اینکه داغ باشی و بسوزی _ولی_ قلمت نای عاشورا نویسی نداشته باشد،، خیلی بد است، خیلی.. اما/!/

اینکه بمیری برای حال و هوای رباب، یا حتی از دل خجلت زده ی حسین^{علیه السلام} بغض کنی، بــدتــر! یک یاعلمدار بگویی و بعدش یکریز اشکت بریزد،، خیلی خوب است، خیلی..

* عنوان: یانفس من بعد الحسین هونی، وبعده لا کنت أن تکونی،،

_ای جان بعد از حسین باید کِ بی ارزش شوی و بعد از او دیگر نباید باشی/فنا شوی/_

سکوت آیا خوب است /؟/

1. از وقتی برق چشمانت را، همراه با لبخندِ از سر ذوقت دیدم؛ وقتی حلقه ی پیوند آسمانی أت را با آقا رسولِ طلبه نشانم دادی و میخ ایستادی تا ماچَت کنم،،، از همان وقت تا حالا، خوشحالم :)

بماند کِ مدام لحظه های با تو بودن از جلوی ذهنم عبور می کند، و من بدون اینکه بخواهم خیره می مانمُ، بِ تو فکر میکنم،،

» این هدیه ناچیز من، تقدیم بِ تو فاطمه ی خوبِ من و همسر گرام {+}، دستِ راستِ مبارکت بر سر مجردهای گرامی :|

92.8.12

2. غریبانه گوشه اتاق کز میکنم، و روی زانو هایم جمع می شوم،، حجم بغض برایم سنگین است،، روی نام تو مکث می کنم،، ناخودآگاه اشک دانه ها یاد سرسره بازی شان روی گونه های بخشنده ی رنجورم می افتند و دانه دانه می ریزند،،

بِ تندی صفحات اعمال روزانه أم را ورق می زنم تا نخاله ای کِ مانع شد آن شب از روضه حضرت مسلم^ع جا بمانم را پیدا کنم،، دستم بِ جایی نمی گیرد،، نامت را تکرار میکنم تا جان بگیرم /یا حسین ^ع/ ،،

92.8.13

* گرفتارت شدم خانم .. بِ دادم می رسی /؟/

* عکس از پوریا امامی

» پر بیراه هم نگفت، بخوانید،، {+}

» گوارای وجودِتان، دعایی حواله ی دلمان کنید،، {+}{+}

» تا وقتی دشمنِ خداست،، دشمن ماست،، {+}{+}{+}{+}